M’n voeten zijn tweemaal zo dik als normaal. Ik heb zeker 5 blaren en ze doen gruwelijk zeer. Maar toch…
Who cares?
Ik niet, want ik loop door Rome. Ik zie de meest schitterende dingen en kom op ongelooflijke plaatsen. Ik ben met een hartstikke leuke groep mensen hier en we zijn nu aan het eind van onze reis en de vermoeidheid heeft toegeslagen.
Who cares?
Ik niet, want er is zoveel te zien. De Scavi hebben we gezien, het Forum Romanum, het Colosseum en niet te vergeten de audiëntie bij Paus Benedictus XVI. Maar de blarenpleisters zijn op!
Who cares?
Ik niet, want velen hebben hun pijn verzacht met compeed. En nu? De laatste avond nog voor de boeg. We hebben de Sancta Maria Maggiore gezien en de Catacomben van Priscilla en ook dat was weer lopen, en de blarenpleisters waren op!
Who cares?
Ik niet. Nog een avond genieten van Roma, Caput Mundi. Nog even op souvenirjacht en dan weer terug naar Nederland. Met blaren!
Who cares?
Ik! Want ik geniet van deze onvergetelijke reis, maar ben toch ook weer heel blij, als ik mijn man en kinderen weer kan omarmen.
Nog een avond en dan…
Arriverderci Roma, you made me happy!
Alle wegen 
Dank u en alle anderen die de mooie verslagen hebben geschreven en foto’s en filmpjes hebben geplaatst. Wij wensen u allen een goede terugreis.
Het was zo ontzettend leuk en boeiend om jullie wat te kunnen volgen. Dankjewel voor al die leuke, boeiende en levendige verslagen. Goede thuisreis
You made me very happy… i love Roma!!
Hi Renée. Zo, dat is nog eens leuk en creatief schrijven. Vorm is heel origineel. Ondanks deze ´via dolorosa´ heb je ervan genoten. Blaren verdwijnen en herinneringen blijven.