Bezoek aan de gemeenschap familie “Het Werk”: met een aantal studenten en een docent zijn we naar de gemeenschap van Zr. Isabelle gegaan hier in Rome. Aangekomen bij het grote huis (‘kasteel’ in de ogen van een arme Nederlander), worden we zeer welkom geheten door een broeder van Zr. Isabelle.
Ook Pater Friedirch Bechina groet ons van harte en nodigt ons binnen te komen. We worden door het huis naar de bibliotheek begeleid, waar een zuster en nog een aantal priesterstudenten ons begroeten. Er staat drinken voor ons klaar en popcorn en meer lekkernijen. Er wordt goed voor ons gezorgd.
Op de laatste dag van ons verblijf, na de eucharistieviering in de Sint-Pieter, bedanken enkele van ons iedereen die deze reis mogelijk heeft gemaakt: Ada van der Velden, Archibald van Wieringen, Eric Luijten, Marieke Drenth en Kees von Harenberg.
Nico heeft weer de foto’s, nu van dag 7.
Vanochtend sloten wij onze studiereis af met een eucharistieviering in de crypte van de Sint Pieter.
‘Daar gaan we weer: opnieuw die catacomben in, opnieuw die fresco’s afstoffen en opnieuw die kapel proberen schoon te houden tegen die onwaarschijnlijke stofbende.’ Zuster Agnes schuifelt dezelfde trap af waar net een grote groep Nederlanders naar beneden is gegaan. De zoveelste groep die de schatten van deze catacomben van Priscilla zal gaan aanschouwen.
M’n voeten zijn tweemaal zo dik als normaal. Ik heb zeker 5 blaren en ze doen gruwelijk zeer. Maar toch…
Who cares?
Ik niet, want ik loop door Rome. Ik zie de meest schitterende dingen en kom op ongelooflijke plaatsen. Ik ben met een hartstikke leuke groep mensen hier en we zijn nu aan het eind van onze reis en de vermoeidheid heeft toegeslagen.
Nico de Groot met zijn foto’s van dag 6.
Ik zit op een eersterangs stoel wachtend op paus Benedictus voor de audiëntie. Zijn tot nu toe lege stoel kan ik bijna aanraken.
Dit herinnert mij aan een andere stoel: de Nederlandse ambassade bij de heilige Stoel. Deze bevindt zich, voor mij onbegrijpelijk, niet in of bij Vaticaanstad. Nederlandse bezuinigingen dwongen tot samenvoeging met de ambassade der Nederlanden te Rome bij het Quirinaal. Nog mag blij, trots en tevreden zijn om een ambassade bij de heilige Stoel te hebben. Ik viel zowat van mijn stoel, toen ik van de ambassadeur hoorde dat deze in het kader van verdere bezuinigingen met sluiting bedreigd is. Mijns inziens is dit besparen op een verkeerde stoel.
Alle wegen 